Choć już od zarania dziejów na świecie obecni byli lichwiarze i skarbce (pieniądz jest w końcu smarem dla kół cywilizacji), bankowość swoje początki wywodzi z wczesnorenesansowych Włoch, a konkretnie bogatych miast północy takich jak Genua, Wenecja, Florencja, Siena czy Lukka. W XIV wieku bogate i chciwe rodziny – Bardi, Medyceusze, Peruzzi, Cerchi, Gondi i inne – nie tylko zdominowały bankowość komercyjną, lecz nawet zakładały oddziały swoich banków w całej Europie. Najstarszą wciąż działającą instytucją tego typu jest Monte dei Paschi w Sienie ­otwarty od 1472 roku. Do roku 1600 banki obecne były już w całym Świętym Cesarstwie Rzymskim i północnych krajach europejskich, a następnie za ich pośrednictwem pojawiły się również w krajach kolonialnych. Choć sposób ich działania zmienił się znacząco ze względu na postęp technologiczny, ogólne zasady bankowości pozostają takie same: opłaty za konta i oszczędności, pożyczki i karty kredytowe, wymiana walut, zarządzanie majątkiem i tak dalej.