Farmy zyskują teraz premię +1 do żywności za każde 2 sąsiadujące farmy. Plantacje otrzymują premię +1 do żywności.

Choć to decentralizacja imperium Karolingów stanowiła ku niemu główny bodziec, system feudalny rozwinął się na europejskiej scenie w VIII wieku n.e. (feudalizm to termin powstały ze słowa feudum oznaczającego „lenno”, który ukuli w XVII wieku historycy, by opisać strukturę społeczną, której nie można było inaczej krótko nazwać). Aby ożywić proces ekspansji swoich majątków, Karol Wielki począł przydzielać swojej szlachcie pewne prawa do skrawków ziemi, aby gromadziła zyski, które finansowały wojska na wyprawy. W zamian za te przysługi każdy szlachcic składał przysięgę wierności koronie. Z czasem ta socjalna, ekonomiczna, polityczna i prawna zwierzchniość nad ziemiami stała się prawem dziedzicznym, a możni oddawali pomniejsze dziedziny swoim faworytom, którzy składali im przysięgę wierności... i tak kwitł feudalizm.

Klasyczną wersją feudalizmu była mikstura wzajemnych prawnych i militarnych zobowiązań pomiędzy wysoko urodzonymi wojownikami, oparta na koncepcjach panów, wasali i lenn (istnieli również, co prawda, przywiązani do ziemi chłopi, ale to raczej nieszczególnie obchodziło panów i wasali). Przez następnych 500 lat potęga oraz bogactwa krążyły wśród uprzywilejowanej garstki niczym w gigantycznej grze – jej zasady były złożone i często niejasne, lecz wiadomo było, że katolicki papież posiadał specjalne przywileje i moce nadane mu jako przedstawicielowi Boga na Ziemi. Z dóbr feudalizmu korzystała nie tylko arystokracja, ale też biskupi oraz opaci (takich biskupów można było czasem spotkać na polach bitewnych, gdzie walczyli na równi ze świeckimi możnymi).

Feudalizm uległ rozkładowi wraz z nastaniem epoki nacjonalizmu i monarchii absolutnych, znikając ostatecznie z większości europejskich państw w okolicach roku 1500. Oczywiście w niektórych miejscach, jak Europa Środkowa i Wschodnia, przetrwał nawet do połowy XIX wieku, a pewna jego odmiana istniała w Japonii jeszcze w momencie, gdy cesarstwo to zostało zmuszone do otwarcia granic dla krajów Zachodu. Rosja natomiast pozbyła się podobnego poddaństwa w roku 1861.