Kulturowe
Militarne
Naukowe
Przemysłowe
Religijne
Zanzibar
Unikalna umiejętność
Handlowe miasto-państwo
1 
emisariusz: +4 
złota w 
stolicy
3 emisariuszy: +2 złota na każdym targowisku i latarni morskiej.
6 emisariuszy: +2 złota w każdym banku i stoczni.
Premia dla suzerena Zanzibaru
Otrzymasz luksusowe zasoby 
cynamonu i 
goździków. Nie można zdobyć ich w inny sposób a każdy z nich daje 6 
udogodnień.
Kontekst historyczny
Należący do tzw. wybrzeża suahili Zanzibar zamieszkany jest przez człowieka od około 20 tysięcy lat – wtedy to ludzie zdołali dostać się na tę wyspę z kontynentalnej Afryki. Niewiele wiadomo o dziejach Zanzibaru aż do śmierci Mahometa w 632 roku. Jego lokalizacja przez cały czas czyniła go jednak atrakcyjnym punktem handlowym dla Arabów, ludów posługujących się językiem suahili, Hindusów i Persów – zaczęli sprowadzać się tam kupcy (i nie tylko) wszystkich tych grup etnicznych. Wyspa stanowiła też wygodną bazę dla niewolniczego przemysłu, umożliwiając wyprawy łowieckie na tereny wschodnich brzegów Afryki.
Gdy wyspę odwiedził w 1498 roku da Gama, zainteresował nią swoich rodaków. Około 1503 roku Zanzibar stał się częścią imperium portugalskiego – niewielka ekspedycja wojskowa po wylądowaniu zażądała od miejscowego sułtana okupu w zamian za pokój i otrzymała go. Portugalczycy byli jednak raczej łagodnymi panami, gdy bowiem w 1591 roku na wyspę trafił statek brytyjski, kapitan nie stwierdził obecności żadnego portugalskiego fortu ani garnizonu, znajdując jedynie faktorię.
Bez wątpienia jednym z powodów, dla których Portugalii zależało na utrzymaniu tam spokoju, były obecne na wyspie uprawy przypraw takich jak goździki, wanilia, cynamon czy gałka muszkatołowa. W kolonii pojawiły się wielkie plantacje utrzymujące się z pracy niewolników, a do portów zawijały statki handlowe zarówno z Azji, jak i Europy. Sułtanowie rządzili w Stone Town (które obecnie jest sercem miasta Zanzibar) przez kolejne dwa stulecia, uważnie dbając o to, by Portugalczycy również otrzymywali swoją część zysków.
Ta połowiczna autonomia dobiegła jednak końca, gdy Brytyjczycy dowiedzieli się o prowadzonym przez Arabów i Portugalczyków handlu niewolnikami. Po wielu dziesięcioleciach negocjacji, gróźb, a od czasu do czasu również przemocy, w 1873 r. podpisany został traktat między Anglią a Zanzibarem, na mocy którego praktyka ta została ukrócona... a gospodarka wyspy uległa załamaniu. Portugalczycy ją opuścili, zaś w 1890 roku Niemcy, jedyne inne państwo jakkolwiek zainteresowane wydarzeniami w regionie, oficjalnie uznało brytyjski protektorat nad Zanzibarem. Został on jednostronnie anulowany przez Zjednoczone Królestwo w grudniu 1963 roku, wyspa zaś dołączyła do Tanganiki i wspólnie stworzyły Tanzanię.
Gdy wyspę odwiedził w 1498 roku da Gama, zainteresował nią swoich rodaków. Około 1503 roku Zanzibar stał się częścią imperium portugalskiego – niewielka ekspedycja wojskowa po wylądowaniu zażądała od miejscowego sułtana okupu w zamian za pokój i otrzymała go. Portugalczycy byli jednak raczej łagodnymi panami, gdy bowiem w 1591 roku na wyspę trafił statek brytyjski, kapitan nie stwierdził obecności żadnego portugalskiego fortu ani garnizonu, znajdując jedynie faktorię.
Bez wątpienia jednym z powodów, dla których Portugalii zależało na utrzymaniu tam spokoju, były obecne na wyspie uprawy przypraw takich jak goździki, wanilia, cynamon czy gałka muszkatołowa. W kolonii pojawiły się wielkie plantacje utrzymujące się z pracy niewolników, a do portów zawijały statki handlowe zarówno z Azji, jak i Europy. Sułtanowie rządzili w Stone Town (które obecnie jest sercem miasta Zanzibar) przez kolejne dwa stulecia, uważnie dbając o to, by Portugalczycy również otrzymywali swoją część zysków.
Ta połowiczna autonomia dobiegła jednak końca, gdy Brytyjczycy dowiedzieli się o prowadzonym przez Arabów i Portugalczyków handlu niewolnikami. Po wielu dziesięcioleciach negocjacji, gróźb, a od czasu do czasu również przemocy, w 1873 r. podpisany został traktat między Anglią a Zanzibarem, na mocy którego praktyka ta została ukrócona... a gospodarka wyspy uległa załamaniu. Portugalczycy ją opuścili, zaś w 1890 roku Niemcy, jedyne inne państwo jakkolwiek zainteresowane wydarzeniami w regionie, oficjalnie uznało brytyjski protektorat nad Zanzibarem. Został on jednostronnie anulowany przez Zjednoczone Królestwo w grudniu 1963 roku, wyspa zaś dołączyła do Tanganiki i wspólnie stworzyły Tanzanię.
Rodzaj miasta-państwa
Handlowe
Rodzaj miasta-państwa
Handlowe
Unikalna umiejętność
Handlowe miasto-państwo
1 emisariusz: +4 złota w stolicy
3 emisariuszy: +2 złota na każdym targowisku i latarni morskiej.
6 emisariuszy: +2 złota w każdym banku i stoczni.
Premia dla suzerena Zanzibaru
Otrzymasz luksusowe zasoby cynamonu i goździków. Nie można zdobyć ich w inny sposób a każdy z nich daje 6 udogodnień.
Kontekst historyczny
Należący do tzw. wybrzeża suahili Zanzibar zamieszkany jest przez człowieka od około 20 tysięcy lat – wtedy to ludzie zdołali dostać się na tę wyspę z kontynentalnej Afryki. Niewiele wiadomo o dziejach Zanzibaru aż do śmierci Mahometa w 632 roku. Jego lokalizacja przez cały czas czyniła go jednak atrakcyjnym punktem handlowym dla Arabów, ludów posługujących się językiem suahili, Hindusów i Persów – zaczęli sprowadzać się tam kupcy (i nie tylko) wszystkich tych grup etnicznych. Wyspa stanowiła też wygodną bazę dla niewolniczego przemysłu, umożliwiając wyprawy łowieckie na tereny wschodnich brzegów Afryki.
Gdy wyspę odwiedził w 1498 roku da Gama, zainteresował nią swoich rodaków. Około 1503 roku Zanzibar stał się częścią imperium portugalskiego – niewielka ekspedycja wojskowa po wylądowaniu zażądała od miejscowego sułtana okupu w zamian za pokój i otrzymała go. Portugalczycy byli jednak raczej łagodnymi panami, gdy bowiem w 1591 roku na wyspę trafił statek brytyjski, kapitan nie stwierdził obecności żadnego portugalskiego fortu ani garnizonu, znajdując jedynie faktorię.
Bez wątpienia jednym z powodów, dla których Portugalii zależało na utrzymaniu tam spokoju, były obecne na wyspie uprawy przypraw takich jak goździki, wanilia, cynamon czy gałka muszkatołowa. W kolonii pojawiły się wielkie plantacje utrzymujące się z pracy niewolników, a do portów zawijały statki handlowe zarówno z Azji, jak i Europy. Sułtanowie rządzili w Stone Town (które obecnie jest sercem miasta Zanzibar) przez kolejne dwa stulecia, uważnie dbając o to, by Portugalczycy również otrzymywali swoją część zysków.
Ta połowiczna autonomia dobiegła jednak końca, gdy Brytyjczycy dowiedzieli się o prowadzonym przez Arabów i Portugalczyków handlu niewolnikami. Po wielu dziesięcioleciach negocjacji, gróźb, a od czasu do czasu również przemocy, w 1873 r. podpisany został traktat między Anglią a Zanzibarem, na mocy którego praktyka ta została ukrócona... a gospodarka wyspy uległa załamaniu. Portugalczycy ją opuścili, zaś w 1890 roku Niemcy, jedyne inne państwo jakkolwiek zainteresowane wydarzeniami w regionie, oficjalnie uznało brytyjski protektorat nad Zanzibarem. Został on jednostronnie anulowany przez Zjednoczone Królestwo w grudniu 1963 roku, wyspa zaś dołączyła do Tanganiki i wspólnie stworzyły Tanzanię.
Gdy wyspę odwiedził w 1498 roku da Gama, zainteresował nią swoich rodaków. Około 1503 roku Zanzibar stał się częścią imperium portugalskiego – niewielka ekspedycja wojskowa po wylądowaniu zażądała od miejscowego sułtana okupu w zamian za pokój i otrzymała go. Portugalczycy byli jednak raczej łagodnymi panami, gdy bowiem w 1591 roku na wyspę trafił statek brytyjski, kapitan nie stwierdził obecności żadnego portugalskiego fortu ani garnizonu, znajdując jedynie faktorię.
Bez wątpienia jednym z powodów, dla których Portugalii zależało na utrzymaniu tam spokoju, były obecne na wyspie uprawy przypraw takich jak goździki, wanilia, cynamon czy gałka muszkatołowa. W kolonii pojawiły się wielkie plantacje utrzymujące się z pracy niewolników, a do portów zawijały statki handlowe zarówno z Azji, jak i Europy. Sułtanowie rządzili w Stone Town (które obecnie jest sercem miasta Zanzibar) przez kolejne dwa stulecia, uważnie dbając o to, by Portugalczycy również otrzymywali swoją część zysków.
Ta połowiczna autonomia dobiegła jednak końca, gdy Brytyjczycy dowiedzieli się o prowadzonym przez Arabów i Portugalczyków handlu niewolnikami. Po wielu dziesięcioleciach negocjacji, gróźb, a od czasu do czasu również przemocy, w 1873 r. podpisany został traktat między Anglią a Zanzibarem, na mocy którego praktyka ta została ukrócona... a gospodarka wyspy uległa załamaniu. Portugalczycy ją opuścili, zaś w 1890 roku Niemcy, jedyne inne państwo jakkolwiek zainteresowane wydarzeniami w regionie, oficjalnie uznało brytyjski protektorat nad Zanzibarem. Został on jednostronnie anulowany przez Zjednoczone Królestwo w grudniu 1963 roku, wyspa zaś dołączyła do Tanganiki i wspólnie stworzyły Tanzanię.
