Walcz z wrogimi cywilizacjami, korzystając z premii bojowej Nadira Szaha podczas starć z w pełni zdrowymi jednostkami, oraz ciesz się bogactwem zapewnianym przez krajowe szlaki handlowe Persji.

Nadir Szah już na początku rozgrywki powinien opracować technologię obróbki żelaza oraz ideę filozofii politycznej. Obróbka żelaza daje mu dostęp do potężnych jednostek nieśmiertelnych, które są w stanie zmiażdżyć przeciwników atakiem dystansowym i premią +5 do siły bojowej podczas starcia z całkowicie zdrowymi wrogami. Dążąc do opracowania filozofii politycznej, odblokujesz idee handlu zagranicznego i wczesnego imperium. Pierwsza da ci dostęp do szlaków handlowych, które są wzmacniane zarówno przez unikalną umiejętność Nadira Szaha, jak i Persji. Idea handlu zagranicznego da ci dostęp do pairidaezy – ulepszenia zapewniającego złoto i kulturę. W nagrodę za odblokowanie filozofii politycznej zyskasz dodatkowy szlak handlowy. Persja może sięgnąć najłatwiej po dwa rodzaje zwycięstwa: kulturowe (dzięki pairidaezom) i przez dominację (dzięki jednostkom nieśmiertelnych).

Nadir Szah – król królów, szach szachów – pojawił się na scenie w XVIII wieku, aby przywrócić do istnienia położony w Azji Środkowej Iran (czy jak nazywali ten kraj Grecy – Persję). Zorganizowane przez niego powstanie było brutalne, zdecydowane i wyrwało Iran z rąk Osmanów, zapewniając mu niepodległość. Nadir Szah stanowi ostateczne ogniwo w łańcuchu władców zapoczątkowanym przez Czyngis-chana i kontynuowanym przez Timura.

Iran Safawidów był potężnym państwem, które powstało po roku 1500 i trwało przez dwieście lat jako szyicka reduta pośrodku obszaru kontrolowanego przez sunnitów, a także obszaru o silnych i długotrwałych wpływach chrześcijańskich. Safawidzi byli w stanie powstrzymać stare zagrożenia ze strony watażków z Azji Środkowej, ale nie mogli powstrzymać wzrostu znaczenia Osmanów i Rosji, którzy naciskali z dwóch stron. Ponadto rozwój europejskich sieci handlu morskiego odciął ważne źródło dochodów państw Azji Środkowej – celem wczesnego kolonializmu było usunięcie pośredników w handlu z Chinami. Upadek bankrutujących Safawidów nastąpił na wszystkich frontach – z Rosją, z Turcją i w końcu z rosnącą potęgą afgańską.

Nadir był niewolnikiem, mówiącym po turecku koczownikiem, który zyskał sławę dzięki swoim umiejętnościom wojskowym. Gdy nastąpił upadek Safawidów, Nadir chwycił za muszkiet i wzniecił bunt. Najpierw pokonał Afgańczyków, a następnie zwrócił się przeciwko Osmanom i Rosji. Po zabiciu osmańskiego generała i podpisaniu traktatu pokojowego z Rosją Nadir ogłosił się szachem. W ten sposób powtórzył wyczyn Timura i Czyngis-chana, których stawiał sobie za wzór.

W przeciwieństwie do Safawidów, którzy narzucali całemu krajowi szyityzm, Nadir sprawił, że Iran stał się wieloreligijny i bardziej tolerancyjny. Był to ukłon w kierunku sunnickich Osmanów, z którymi – po stoczeniu patowej walki – Nadir Szah pragnął zacieśnić więź. Tolerancja religijna była po części skutkiem jego własnego pochodzenia: jako dowódca wojskowy i dawny niewolnik nie dbał o religię i w swoim życiu zmieniał obozy wyznaniowe tak, jak było mu wygodnie. Uważał, że lepiej inwestować w armię niż w kapłanów, bo armie zapewniają pokój. Nadir Szah stworzył też standaryzowaną monetę powiązaną z rupią mogolską i przesiedlił regionalne koczownicze plemiona.

Po umocnieniu swojej pozycji Nadir rozpoczął rządy terroru w całej Azji Środkowej. Dokonał inwazji na Indie i zajął Delhi, ponieważ Mogołowie stali się słabi (w następnych dekadach mieli stać się jeszcze słabsi z powodu ataku Brytyjczyków przez Bengal). Zdobył Pawi Tron i choć nie mógł go utrzymać, wykorzystał okupację do splądrowania bogactw królestwa. Kampania odznaczała się charakterystycznym dla Nadira podejściem wojskowym – zmuszał żołnierzy do oskrzydlenia wroga zarówno strategicznie w królestwie, jak i taktycznie na polu bitwy. Późniejsze kampanie na arabskich ziemiach Osmanów były równie udane, choć nawet w połowie nie tak śmiałe.

Pod koniec życia Nadir Szah stawał się coraz bardziej niezrównoważony. Kazał oślepić własnego syna, a potem tego żałował. Budował wieże z czaszek swoich wrogów. Pod koniec swych podbojów był najbogatszym człowiekiem na świecie. Miał jednak wrogów – został zamordowany przez spiskowców, wśród których był jego własny bratanek, po czym imperium się rozpadło.